Η περιεμφυτευματίτιδα είναι φλεγμονή των ιστών (ούλων και οστού) που περιβάλλουν τα εμφυτεύματα , όπως ακριβώς και με την περιοδοντίτιδα γύρω από τα φυσικά δόντια , συνοδεύεται πάντα από απώλεια του οστού που στηρίζει το εμφύτευμα , η οποία επιδεινώνεται με την πάροδο του χρόνου .
Η περιεμφυτευματίτιδα μπορεί να εκδηλωθεί με οίδημα των ιστών ,πόνο ερυθρότητα ή και εκροή πύου από τους ιστούς γύρω από το εμφύτευμα .
Τα μεταλλικά εμφυτεύματα αν και είναι μεταλλικά στοιχεία και δεν κινδυνεύουν από τερηδόνα , κινδυνεύουν όμως από τα μικρόβια του στόματος που προκαλούν περιοδοντίτιδα .Τα ίδια παθογόνα μικρόβια μπορούν να προκαλέσουν φλεγμονή στους ιστούς γύρω από το εμφύτευμα , όπως είναι ο βλεννογόνος και το οστό τη λεγόμενη περιεμφυτευματίτιδα. Παράγοντες που σχετίζονται με την περιεμφυτευματίτιδα είναι η κακή στοματική υγιεινή , το κάπνισμα , οι ανεξέλεγκτες συστηματικές νόσοι , όπως ο σακχαρώδης διαβήτης, η λήψη κάποιων φαρμάκων κλπ . Αυξημένο κίνδυνο παρουσιάζουν ασθενείς με ιστορικό περιοδοντίτιδας , ειδικά σε περιπτώσεις που τοποθετούνται εμφυτεύματα χωρίς να έχει προηγηθεί περιοδοντική θεραπεία και να έχει εγκατασταθεί ένα περιβάλλον υγείας στους ιστούς του στόματος.
Η ΔΙΑΓΝΩΣΗ της νόσου επιτυγχάνεται με συνδυασμό προσεκτικής κλινικής και ακτινολογικής εξέτασης και μπορεί να απαιτεί την καταγραφή και σύγκλιση μέσα σε ένα εύλογο χρονικό διάστημα .Ο κλινικός έλεγχος γίνεται με εξειδικευμένα εργαλεία με τα οποία γίνεται μέτρηση των περιεμφυτευματικών θυλάκων ( αντίστοιχοι των περιοδοντικών θυλάκων ) που αιμορραγούν ή και πυορροούν στην ανίχνευση. Η ακτινολογική εξέταση δείχνει την οστική απώλεια που έχει συμβεί γύρω από το εμφύτευμα .
Η ΣΥΝΤΗΡΗΣΗ Για να ελαχιστοποιηθεί ο κίνδυνος περιεμφυτευματίτιδας καθώς και η επανεμφάνιση της νόσου και η απώλεια του εμφυτεύματος είναι απαραίτητη η εφαρμογή καθημερινής αποτελεσματικής στοματικής υγιεινής από τον ασθενή , καθώς και ο τακτικός επανέλεγχος και καθαρισμός των εμφυτευμάτων στο ιατρείο που θα πρέπει να πραγματοποιείται ανά 4 με 6 μήνες.
Η ΑΝΤΙΜΕΤΩΠΙΣΗ Απαιτείται θεραπεία για να μπορέσουμε να σταματήσουμε την φλεγμονή των ούλων καθώς και να σταματήσει η καταστροφή των ιστών. Σε περίπτωση που έχει γίνει αντιληπτό νωρίς η θεραπεία είναι συντηρητική με την βοήθεια καλής στοματικής υγιεινής και καθαρισμού των εμφυτευμάτων . Στις περισσότερες όμως περιπτώσεις το πρόβλημα για να γίνει αντιληπτό έχει προχωρήσει βαθύτερα και έχει εμπλακεί και το υποκείμενο οστό. Η αντιμετώπιση εδώ είναι σαφώς πιο πολύπλοκη και περιλαμβάνει μια σειρά από θεραπευτικές παρεμβάσεις. Ένα αποτελεσματικό εργαλείο στην εποχή μας είναι η χρήση του λείζερ ,όπου μας βοηθάει να αποστειρώσουμε σε βάθος τις περιοχές που έχουν μολυνθεί καθώς και να ενισχύσουμε την αναγέννηση νέων κυττάρων μέσω του καυτηριασμού των μαλακών μορίων. Εάν η μέθοδος αυτή δεν αποδειχτεί τόσο αποτελεσματική στην περίπτωση μας , συνήθως η αντιμετώπιση είναι πλέον χειρουργική και απαιτεί καθαρισμό της περιοχής για την αφαίρεση του φλεγμαίνοντος ιστού με ειδικά εργαλεία καθώς και τον ενδελεχή καθαρισμό του ίδιου του εμφυτεύματος .
Σε κάποιες περιπτώσεις μπορεί να συμπληρωθεί το οστικό κενό με μοσχεύματα προκειμένου να αναπληρωθεί η οστική βλάβη. Είναι σημαντικό να αναφέρουμε πως είναι μια αρκετά δύσκολη διαδικασία , αφού η μορφολογία του εμφυτεύματος και οι δυσκολίες στον καθαρισμό του , καθιστούν την όλη προσπάθεια αρκετά δύσκολη.
Εμφυτεύματα που δεν μπορούσαν να σωθούν λόγω διάβρωσης από την περιεμφυτευματίτιδα.
Δεν είναι λίγες οι φορές που λόγω παρατεταμένης αμέλειας και προχωρημένης φλεγμονής οδηγούμαστε στην αφαίρεση του εμφυτεύματος Σε αυτές τις περιπτώσεις συνήθως ακολουθεί ανάπλαση της περιοχής με τοποθέτηση μοσχεύματος , αναμονή για έξι μήνες , επανάληψη της αξονικής ακτινογραφίες και τέλος τοποθέτηση εκ νέου άλλου εμφυτεύματος .
Τα εμφυτεύματα ζιρκονίας δεν εμφανίζουν περιεμφυτευματίτιδα όπως έχει φανεί από μελέτες παρακολούθησης τους έως και 12 χρόνια μετά.