Οι φρονιμίτες ειναι τα τελευταία δόντια που ανατέλλουν στο στόμα και συνήθως βγαίνουν μετά τα δεκαοχτώ γι’αυτό και λένε πως με την ανατολή τους φρονιμεύουμε .Όταν διευθετούνται σωστά και τα ούλα που τα περιβάλλουν είναι υγιή , τότε δεν χρειάζεται να αφαιρεθούν . Η εξαγωγή των φρονιμιτών ειναι απαραίτητη όταν η ανατολή τους εμποδίζεται να γίνει σωστά .
Οι κυριότερες καταστάσεις που επιβάλλουν την εξαγωγή ενός φρονιμίτη είναι:
- Έγκλειστοι φρονιμίτες, που παραμένουν “παγιδευμένοι” μέσα στη γνάθο με συνέπεια να προκαλούν έντονο πόνο.
- Ημιέγκλειστοι φρονιμίτες, που έχουν ανατείλει μερικώς από τη γνάθο.
- Περιστεφανίτιδα, μια μορφή περιοδοντικής λοίμωξης συνήθης σε ημιέγκλειστους φρονιμίτες.
- Περιοδοντίτιδα ή τερηδόνα, λόγω της δυσκολίας καθαρισμού και απομάκρυνσης της μικροβιακής πλάκας.
- Οδοντικό ή περιοδοντικό απόστημα, ή κύστες.
- Βλάβη σε διπλανό δόντι, είτε άμεσα λόγω επαφής είτε έμμεσα λόγω ανάπτυξης περιοδοντίτιδας, αποστήματος, κλπ.
- Τραυματισμοί μαλακών ιστών, όταν ο φρονιμίτης έχει ανατείλει στραβά και τραυματίζει το μάγουλο ή τη γλώσσα.
- Ορθοδοντικές ανωμαλίες, λόγω της πίεσης που ασκείται στα υπόλοιπα δόντια.
Σε περίπτωση που εκδηλωθεί κάποιο από τα παραπάνω προβλήματα ή εκτιμάται ακτινογραφικά ότι θα δημιουργηθεί στο άμεσο μέλλον, ο ιατρός θα επιλέξει την εξαγωγή του φρονιμίτη, με στόχο την ανακούφιση του ασθενή από τον έντονο πόνο και τα άλλα συμπτώματα, αλλά και την προστασία των παρακείμενων δοντιών και των περιοδοντικών ιστών.
Αν η ανατολή τους ή η παρουσία τους είτε έγκλειστοι είτε εμφανής δεν δημιουργεί κανένα πρόβλημα δεν συνιστούμε την εξαγωγή του για προληπτικούς λόγους διότι μπορεί στο μέλλον να χρησιμοποιηθούν αποκαλύπτοντας χειρουργικά ένα μέρος αυτού και με την βοήθεια ορθοδοντικής θεραπείας να τραβηχτεί και να έρθει στην επιφάνεια αντικαθιστώντας ένα δόντι που με την πάροδο του χρόνου χάθηκε.
Όπως φαίνεται στις παρακάτω φωτογραφίες σε ασθενή όπου έγινε εξαγωγή του 27 λόγο κατάγματος της ρίζας ,έγινε αποκάλυψη με χειρουργική διαδικασία του φρονιμίτη 28 όπου και τοποθετήθηκε ειδικό αγκιστράκι το οποίο χρησιμοποίησε ο ορθοδοντικός προκειμένου να ασκήσει της απαραίτητες δυνάμεις για να φέρει το δόντι στην θέση 27.
ΓΙΑΤΙ ΟΝΤΩΣ ΤΟ ΚΑΛΥΤΕΡΟ ΕΜΦΥΤΕΥΜΑ ΕΙΝΑΙ ΤΟ ΔΟΝΤΙ…..
Τα λέιζερ στην Περιοδοντολογία και στην Εμφυτευματολογία
Τα θετικά αποτελέσματα από τη χρήση των ακτίνων laser στην Ιατρική, οδήγησαν τα τελευταία χρόνια στην επέκταση των εφαρμογών τους και στην Οδοντιατρική και στην ειδικότερα στην Περιοδοντολογία και στην Εμφυτευματολογία, κυρίως όσον αφορά στην βακτηριοκτόνο δράση τους και στην αιμόσταση. Το θεμέλιο για την ορθή εφαρμογή του laser είναι η γνώση της αλληλεπίδρασης της μονοχρωματικής αυτής ακτινοβολίας με την ύλη. Το αποτέλεσμα της αλληλεπίδρασης αυτής, εξαρτάται από το μήκος κύματος ενός συγκεκριμένου laser και από τη σύσταση του ιστού ή του αντικειμένου – στόχου. Άλλες παράμετροι που επηρεάζουν το αποτέλεσμα είναι ο χρόνος παλμού, ο χρόνος εφαρμογής, η συχνότητα παλμών, η ένταση και η απόσταση της εξόδου της φωτεινής ακτινοβολίας από την επιφάνεια εφαρμογής. Η γνώση των βιολογικών τους συνεπειών και των ρυθμίσεων στο λέιζερ που πρέπει κάθε φορά να εφαρμόζονται, είναι ιδιαίτερης σημασίας όσον αφορά στο αποτέλεσμα που επιδιώκουμε.
Φωτοθερμική θεραπεία. Θεραπευτικό πρωτόκολλο EmunDo.
Η φωτοδυναμική θεραπεία ή ΦΔΘ (Photodynamic therapy ή PDT) είναι μία μέθοδος που αποσκοπεί στην επιλεκτική θανάτωση ή καταστροφή κυττάρων. Στην Οδοντιατρική έχει εφαρμοσθεί για τη θεραπεία της χρόνιας περιοδοντίτιδας και της περιεμφυτευματίτιδας με σκοπό τη μικροβιοκτονία στους περιοδοντικούς ή στους περιεμφυτευματικούς θυλάκους. Στην Περιοδοντολογία, για τη θεραπεία της περιοδοντίτιδας όπως και για τη θεραπεία της περιεμφυτευματίτιδας, έχει προταθεί το πρωτόκολλο EmunDo.
Πρόκειται για ένα συνδυασμό φωτοθερμικής θεραπείας (με λέιζερ), αφαίρεσης του επιθηλιακού τοιχώματος του θυλάκου και μηχανικής απομάκρυνσης της πέτρας με απόξεση των ριζών. Η θεραπεία EmunDo αποσκοπεί στην εξάλειψη της φλεγμονής και ελάττωση ή και εξάλειψη των θυλάκων τα οποία επιτυγχάνονται συνήθως, χωρίς να χρειάζεται περαιτέρω χειρουργική αποκατάσταση. Η χρωστική που χρησιμοποιείται είναι το πράσινο της ινδοκυανίνης. Η ουσία αυτή δεσμεύεται επιλεκτικά στις κυτταρικές μεμβράνες και τα κυτταρικά τοιχώματα των μικροβιακών κυττάρων, καθώς και στα κύτταρα του οργανισμού που βρίσκονται σε διαδικασία απόπτωσης και στο φλεγμένοντα συνδετικό ιστό. Αντίθετα, η χρωστική δεν προσκολλάται στα φυσιολογικά κύτταρα του οργανισμού. Η χρωστική «πράσινο της ινδοκυανίνης» απορροφά μόνο φωτόνια με μήκος κύματος 810 nm και τότε ενεργοποιείται, με αποτέλεσμα ακόμα και μικρής ισχύος εκπομπή (Low Level Laser Therapy ή LLLT*) διοδικού laser 810nm, της τάξεως των 200 mW, μπορεί να σκοτώσει τα μικρόβια. Το πλεονέκτημα του διοδικού laser 810 nm πέραν του γεγονότος ότι μόνον αυτό μπορεί να ενεργοποιήσει το συγκεκριμένο φωτοευαισθητοποιητή, είναι ότι δεν απορροφάται από το νερό και δεν ενοχλεί ιδιαίτερα. Ολόκληρη η διαδικασία πραγματοποιείται δύο φορές με χρονική απόσταση μεταξύ τους περίπου μίας εβδομάδος, ενώ η επαναξιολόγηση γίνεται μετά από 6-8 εβδομάδες και εάν κριθεί απαραίτητο επαναλαμβάνεται η ίδια θεραπευτική αλληλουχία.
Τα lasers έχουν μελετηθεί όσον αφορά στην αποτελεσματικότητά τους και στην θεραπεία των περιεμφυτευματικών νόσων.
Σχετικά με την περιεμφυτευματίτιδα, έχει διερευνηθεί η ωφέλεια από τη χρήση των lasers ως μονοθεραπεία ή ως συμπληρωματική θεραπεία κατά τη φάση ελέγχου της φλεγμονής, κατά τη χειρουργική προσπέλαση για την αποκοπή μαλακών και σκληρών ιστών, καθώς και για την απομάκρυνση των μικροβιακών εναποθέσεων από την επιφάνεια των εμφυτευμάτων. Κατά τη φάση ελέγχου της φλεγμονής, η συμπληρωματική εφαρμογή ακτινοβολίας από διοδικό laser 810 nm οδηγεί σε μεγαλύτερη ελάττωση του βάθους των περιεμφυτευματικών θυλάκων και της αιμορραγίας κατά την ανίχνευση συγκριτικά με αυτή που προκύπτει με την αποκλειστική εφαρμογή μηχανικής απομάκρυνσης των εναποθέσεων.
Η χρήση του διοδικού laser μία μόνο φορά, ίσως δεν είναι η κατάλληλη μεθοδολογία για την αντιμετώπιση της περιεμφυτευματίτιδας, ενώ η συστηματική χρήση του σε επαναλαμβανόμενα διαστήματα κατά τη φάση διατήρησης του θεραπευτικού αποτελέσματος, ενδεχομένως προλαμβάνει τις υποτροπές και οδηγεί σε σημαντική σταθερότητα του θεραπευτικού αποτελέσματος.
Πλεονεκτήματα της τεχνικής EmunDo:
- Αποφεύγεται η χορήγηση αντιβίωσης.
- Επιτυγχάνεται αναλγησία σε σημαντικό βαθμό, ώστε σε μεγάλο ποσοστό περιπτώσεων η θεραπεία να μην απαιτεί αναισθησία.
- Επιτυγχάνονται αξιοσημείωτα επίπεδα εξάλειψης της φλεγμονής.
- Σε πολλές περιπτώσεις περιοδοντίτιδας και περιεμφυτευματίτιδας αποφεύγεται η χειρουργική επέμβαση.
- Είναι πολύ χρήσιμη μέθοδος σε ασθενείς που για ιατρικούς λόγους πρέπει να τροποποιούν αντιπηκτικές αγωγές και να τίθενται σε κουραστικά πρωτόκολλα θεραπειών υποκατάστασης με ενέσιμη ηπαρίνη χαμηλού μοριακού βάρους και για μεγάλα χρονικά διαστήματα
- · Είναι πολύ καλά αποδεκτή τεχνική από τους περισσότερους ασθενείς
Τα θετικά αποτελέσματα από τη χρήση των ακτίνων laser στην Ιατρική, οδήγησαν τα τελευταία χρόνια στην επέκταση των εφαρμογών τους και στην Οδοντιατρική και ειδικότερα στην Περιοδοντολογία και στην Εμφυτευματολογία, κυρίως όσον αφορά την βακτηριοκτόνο δράση τους και στην αιμόσταση. Το θεμέλιο για την ορθή εφαρμογή του laser είναι η γνώση της αλληλεπίδρασης της μονοχρωματικής αυτής ακτινοβολίας με την ύλη. Το αποτέλεσμα της αλληλεπίδρασης αυτής, εξαρτάται από ένα μήκος κύματος συγκεκριμένου laser και από τη σύσταση του ιστού ή του αντικειμένου – στόχου. Άλλες παράμετροι που επηρεάζουν το αποτέλεσμα είναι ο χρόνος παλμού, ο χρόνος, η συχνότητα παλμών, η ένταση και η απόσταση της εξόδου της φωτεινής ακτινοβολίας από την επιφάνεια.
ΠΑΡΑΓΩΓΗ ΜΟΣΧΕΥΜΑΤΟΣ ΑΠΟ ΤΟΝ ΑΣΘΕΝΗ PRGF
Σε πολλές χειρουργικές επεμβάσεις στο στόμα ή ακόμη και σε απλές εξαγωγές, χρειαζόμαστε την γρήγορη επούλωση της περιοχής και την πλήρη αποκατάστασή της. Πολλά ξένα συνθετικά υλικά έχουν χρησιμοποιηθεί , αλλά τίποτα ασφαλέστερο από την τοποθέτηση στην περιοχή των στοιχείων του αίματος από τον ίδιο τον ασθενή. Η μέθοδος της απομόνωσης των αιμοπεταλίων και των αυξητικών παραγόντων που αυτά απελευθερώνουν σε κάθε τραυματισμένη περιοχή στο σώμα μας, είναι η πλέον ασφαλής και ικανή να μας χαρίσει ταχύτατη επούλωση και εξαιρετική ποιότητα ιστών μετεγχειρητικά (μέθοδος Plasma Rich in Growth Factors=P.R.G.F.)
Σε πολλές ενδοστοματικές χειρουργικές επεμβάσεις ή ακόμη και σε σχετικά απλές εξαγωγές, χρειαζόμαστε γρήγορη επούλωση και πλήρη αποκατάσταση των ιστών της περιοχής. Στο ιατρείο μα χρησιμοποιούμε συνήθως αυτόλογους βιολογικούς παράγοντες αίματος από τον ίδιο τον ασθενή.
Αυτή η τεχνική της τοποθέτησης στο χειρουργικό πεδίο αιμοπεταλίων και αυξητικών παραγόντων από το αίμα του ιδίου του ασθένους είναι η πλέον σύγχρονη και αποτελεσματική διαδικασία που μας εγγυάται ταχύτατη επούλωση και εξαιρετική ποιότητα ιστών μετεγχειρητικά καθώς επίσης και την ελάχιστη δυνατή ταλαιπωρία του ασθενούς τις πρώτες μέρες μετά την επέμβαση.
Μετά από μια εξαγωγή παραμένει ένα μεγάλο οστικό κενό στην περιοχή, το οποίο εάν αφεθεί χωρίς θεραπεία θα καλυφθεί από μαλακούς ιστούς, κι έτσι δεν θα έχουμε οστό στην περιοχή, το οποίο συμπληρώνεται από ιστό που ωριμάζει και καταλήγει να γίνει ώριμο οστό περίπου 6 μήνες μετά . Αντίστοιχα, στα εμφυτεύματα χρειαζόμαστε κατά το δυνατόν μεγαλύτερη επαφή τους με το οστό του ασθενούς για να έχουμε σίγουρο αποτέλεσμα. Αυτή την απαραίτητη δημιουργία οστού μπορούμε να την επιτύχουμε με την μέθοδο P.R.G.F., η οποία προσφέρει εξαιρετική ώθηση στην παραγωγή οστού στην περιοχή.
Μία σημαντική ιδιότητα του P.R.G.F. είναι ότι μειώνει δραστικά τα συμπτώματα της χειρουργικής επέμβασης για τον ασθενή (πόνος, πρήξιμο), τα οποία μπορεί να είναι σημαντικά σε μεγάλης έκτασης αποκαταστάσεις. Έχει δηλαδή καταπραϋντικές ιδιότητες που βοηθούν τον ασθενή να ανταπεξέλθει στην καθημερινότητα του χωρίς ταλαιπωρία.
Το P.R.G.F. επιτρέπει στο σώμα να επωφεληθεί από τις κανονικές οδούς επούλωσης μα σε ένα ρυθμό που επιταχύνεται σημαντικά. Κατά τη διαδικασία επούλωσης, το σώμα στέλνει πολλών τύπων κύτταρα στο τραύμα, ώστε να ξεκινήσει η διαδικασία επούλωσης. Ένας από αυτούς τους τύπους κυττάρων είναι τα αιμοπετάλια.Τα αιμοπετάλια εκτελούν πολλές λειτουργίες, συμπεριλαμβανομένου του σχηματισμού ενός θρόμβου αίματος και την απελευθέρωση παραγόντων ανάπτυξης (GF) εντός του τραύματος.Αυτοί οι παράγοντες ανάπτυξης βοηθούν το σώμα στην αποκατάστασή του με διέγερση βλαστικών κυττάρων για την αναγέννηση νέων ιστών.Όσο περισσότεροι παράγοντες ανάπτυξης απελευθερώνονται και απορροφάται εντός του τραύματος, τόσο περισσότερα βλαστικά κύτταρα διεγείρονται για να παράξουν νέους ιστούς ξενιστές.Έτσι, μπορεί κανείς εύκολα να δει ότι το πλούσιο σε αιμοπετάλια πλάσμα επιτρέπει στο σώμα να επουλωθεί γρηγορότερα και πιο αποτελεσματικά.
Η μεθοδολογία είναι πολύ απλή και γρήγορη , ξεκινάει με μια απλή αιμοληψία που γίνεται στο χώρο του ιατρείου από έμπειρη αιμολήπτρια .Το αίμα τοποθετείτε σε ειδικούς δοκιμαστικούς σωλήνες όπου και τοποθετούνται σε φυγόκεντρο που υπάρχει στον εξοπλισμό του ιατρείου στον οποίον γίνεται ο διαχωρισμός του ορού από το πλάσμα και της λευκής σειράς .Με την βοήθεια μιας πιπέτας παίρνουμε μόνο το πλάσμα και με μια εξειδικευμένη διαδικασία το μετατρέπουμε στην μορφή μιας ζελατίνης η οποία τοποθετείτε στο σημείο όπου θέλουμε να δημιουργήσουμε την ενεργοποίηση των κυττάρων και στο τέλος ράβουμε προσεχτικά την περιοχή για να προστατέψουμε το μόσχευμα μας.
ΟΔΗΓΙΕΣ ΜΕΤΑ ΤΗΝ ΤΟΠΟΘΕΤΗΣΗ ΠΛΑΣΜΑΤΟΣ
• Δεν πρέπει να φυσάτε ή να ρουφάτε τη μύτη σας για 2 εβδομάδες μετά την επέμβαση.
• Ξεκουραστείτε για το υπόλοιπο της ημέρας μετά την επέμβαση.
• Αποφύγετε την έντονη εργασία και τις μετακινήσεις για το επόμενο 48ωρο και απέχετε από έντονη σωματική άσκηση 1 βδομάδα μετά την επέμβαση.Η επούλωση είναι ταχύτερη όταν ξεκουράζεστε επαρκώς.
• Τα ράμματα αφαιρούνται σε 7 μέρες.
• Μετά από χειρουργική επέμβαση τοποθέτησης μοσχεύματος κάποιες φορές μπορεί να εμφανιστεί πρήξιμο, πόνος, μείωση της διάνοιξης του στόματος και αιμάτωμα στην περιοχή της επέμβασης.
• Τα συμπτώματα εμφανίζονται αμέσως μετά το τέλος της επέμβασης και αυξάνονται σταδιακά για τις πρώτες 48 ώρες. Στη συνέχεια αρχίζουν να μειώνονται αργά και σταθερά και μέσα στις επόμενες 8 μέρες, εφόσον δεν έχει παρουσιαστεί κάποια επιπλοκή, υποχωρούν τελείως.
• Αν η ένταση αυτών των συμπτωμάτων σας φαίνεται υπερβολική ή συνοδεύεται από πυρετό ή οξύ πόνο επικοινωνήστε με το ιατρείο.
• Η εφαρμογή πάγου εξωτερικά του τραύματος βοηθάει στον περιορισμό του οιδήματος της περιοχής της επέμβασης και επιταχύνει την μετεγχειρητική αποκατάσταση του ασθενή.
• Η εφαρμογή του πάγου είναι χρήσιμη μόνο άμεσα μετεγχειρητικά, το πρώτο μετεγχειρητικό 8ωρο πιο συγκεκριμένα.
• Τοποθετήστε πάγο ή μία παγοκύστη στο δέρμα πάνω από την περιοχή της επέμβασης το συντομότερο μετά το τέλος του χειρουργείου. Για αποφυγή εγκαυμάτων καλό είναι ο πάγος ή η παγοκύστη να τυλίγονται με μία πετσέτα και η εφαρμογή να γίνεται διακεκομμένα. Τοποθετείτε, δηλαδή, τον πάγο εξωτερικά πάνω από το τραύμα 5-10 λεπτά, τον αφαιρείτε για 5 λεπτά περίπου και επαναλαμβάνετε.
• Σε τέτοιου τύπου επεμβάσεις, το να αισθάνεστε το σάλιο σας λίγο ματωμένο το πρώτο 24ωρο είναι απολύτως φυσιολογικό και αναμενόμενο. Κρατήστε δαγκωμένη την γάζα μετά την επέμβαση για 20 λεπτά.
• Αποφύγετε την χρήση αλκοόλ έως και 2 ημέρες μετά την επέμβαση. Τό αλκοόλ επηρεάζει την πήξη του αίματος και μπορεί να προκαλέσει αιμορραγία και διαταραχή στην επούλωση.
• Μην ξεπλένετε, μην φτύνετε και μην απομυζάτε το τραύμα για 24-36 ώρες μετά την επέμβαση. Η διαδικασία σχηματισμού του θρόμβου είναι σε εξέλιξη και αν διαταραχτεί αυξάνει η πιθανότητα αιμορραγίας και θα καθυστερήσει η επούλωση.
• Μην βουρτσίζετε τα δόντια σας και μην κάνετε στοματοπλύσεις την ημέρα της επέμβασης. Οι στοματοπλύσεις με το διάλυμα που έχει συνταγογραφηθεί αρχίζουν πάντα τη δεύτερη μετεγχειρητική μέρα.
• Την επόμενη της επέμβασης μπορείτε να ξεκινήσετε να βουρτσίζετε κανονικά και να κάνετε μεσοδόντιο καθαρισμό στις «μη χειρουργημένες περιοχές».
ΔΙΑΤΡΟΦΗ
• Το πρώτο δίωρο επιτρέπεται μόνο μικρή ποσότητα υγρού (νερό η γάλα) για την λήψη των φαρμάκων.
• Μετά το πρώτο δίωρο μπορείτε να διατρέφεστε κανονικά με υδαρείς και μαλακές τροφές σε κανονική θερμοκρασία μακριά από την περιοχή της επέμβασης όσο είναι δυνατόν.
• Τις πρώτες 24 ώρες μετεγχειρητικά αποφύγετε να πιείτε ζεστά ροφήματα
• Συνιστάται η κατανάλωση υγρών, νερού και φυσικών χυμών, χωρίς όμως να χρησιμοποιήσετε καλαμάκι.
• Από την δεύτερη μέρα αρχίστε σταδιακά να επανέρχεστε στη φυσιολογική σας διατροφή αποφεύγοντας να χρησιμοποιείτε τη χειρουργημένη περιοχή για 2-3 εβδομάδες. Η λειτουργία της μάσησης βοηθάει αφενός στην γρηγορότερη διάνοιξη του στόματος αφετέρου στην αποδρομή του πρηξίματος και του αιματώματος.
• Αποφύγετε τα πολύ ζεστά, τα πολύ όξινα ή πικάντικα φαγητά όπως και τραγανά και φαγητά με σπόρους (τσιπς, ξηρούς καρπούς, δημητριακά, φακές) μέχρι τη πλήρη επούλωση του τραύματος
ΚΑΠΝΙΣΜΑ
Μην καπνίζετε μετά το χειρουργείο τουλάχιστον για 24-48 ώρες. Το κάπνισμα, εκτός από τη γενικότερη μακροχρόνια επιβλαβή δράση του στο βλεννογόνο της στοματικής κοιλότητας που έχει σαν αποτέλεσμα την καθυστερημένη επούλωση και την ευκολότερη επιμόλυνση, άμεσα προάγει την αιμορραγία και αυξάνει την μετεγχειρητική δυσανεξία.
Για οποιοδήποτε πρόβλημα ή ερώτηση επικοινωνήστε με το ιατρείο
Τα 4 στάδια από την Ουλίτιδα στην Περιοδοντίτιδα …
Η περιοδοντική νόσος εξελίσσεται συνήθως σε 4 στάδια, τα οποία καθορίζονται με βάση την έκταση της βλάβης στο οστό, στα ούλα και στο συνδετικό ιστό που περιβάλλουν τα δόντια.
1. ΟΥΛΙΤΙΔΑ
Η ουλίτιδα είναι το αρχικό στάδιο της πάθησης και η πιο ήπια μορφή της. Προκαλεί φλεγμονή των ούλων με κύρια συμπτώματα την εμφάνιση ερυθρότητας, έκπλυσης και μερικές φορές την αιμορραγία των ούλων κατά τη βούρτσισμα ή την εξέταση από τον οδοντίατρο.
Τα οξέα που δημιουργούνται από τις τροφές και η κακή στοματική υγιεινή και η συσσώρευση μικροβίων προκαλούν ερεθισμό των ούλων λόγω της αντίδρασης αυτών. Δημιουργούνται πέτρα, τα ούλα αρχίζουν να γίνονται πιο χαλαρά και να χάνουν την πρόσφυση τους στα δόντια και το διάστημα μεταξύ του δοντιού και των ούλων αρχίζει να μεγαλώνει και να βαθαίνει μορφοποιώντας ένα περιοδοντικό θύλακα.
Το βάθος των θυλάκων στην ουλίτιδα είναι μέχρι 3 χιλιοστά και είναι πλήρως αναστρέψιμο με σωστή στοματική υγιεινή και καθαρισμό από τον οδοντίατρο.
2. ΑΡΧΟΜΕΝΗ ΠΕΡΙΟΔΟΝΤΙΤΙΔΑ
Η αρχόμενη περιοδοντίτιδα είναι το επόμενο στάδιο μετά από την ουλίτιδα και δημιουργείται λόγω της εισχώρησης των μικροβίων στους περιοδοντικούς θύλακες βαθύτερα από τα 3 χιλιοστά.
Τα βασικά συμπτώματα αυτής είναι η ακόμα μεγαλύτερη χαλάρωση των ούλων, η προσβολή του οστού και η δημιουργία θυλάκων μέχρι 6 χιλιοστά. Παρατηρείται ήπια απώλεια οστικής μάζας. Η αποκόλληση των ούλων από το δόντι σε χαμηλότερα επίπεδα προκαλεί την αιμορραγία κατά τη βούρτσισμα, την έντονη κακή αναπνοή και τη σημαντική συσσώρευση υπο-ουλικής πλάκας (μικροβίων) και πέτρας.
Για την αντιμετώπιση της και τη μείωση της εξέλιξής της, ο ασθενής θα πρέπει να επισκεφτεί άμεσα τον οδοντίατρο για να κάνει εναν βαθύ καθαρισμό των δοντιών και τις ριζικές αποξέσεις για να απομακρυνθεί πλήρως η αιτία της φλεγμονής και μετά να ακολουθήσει μια πολύ σχολαστική στοματική υγιεινή.
3. ΜΕΤΡΙΑ ΠΕΡΙΟΔΟΝΤΙΤΙΔΑ
Σε αυτό το στάδιο έχουμε πλέον σε εξέλιξη σοβαρή μόλυνση των συνδέσμων που σταθεροποιούν το δόντι αλλά και το φατνιακού οστού. Τα βακτήρια και το ανοσοποιητικό σύστημα του οργανισμού στην προσπάθεια του να εξουδετερώσει τη μόλυνση σκοτώνοντας τα μολυσμένα κύτταρα, οδηγούν στην ολοένα αυξανόμενη απώλεια οστικής μάζας γύρω από το δόντι. Οι περιοδοντικοί σύνδεσμοι που σταθεροποιούν το δόντι μέσα στον φατνίο έχουν σχεδόν πλήρως καταστραφεί σε ορισμένα σημεία με αποτέλεσμα τα δόντια να εμφανίζουν αυξημένη κινητικότητα.
Τα βασικά χαρακτηριστικά της μέτριας περιοδοντίτιδας είναι :
Αρχικά παρουσιάζεται υφίζηση των ούλων ,δηλαδή υποχωρούν τα ούλα και αφήνουν εκτεθειμένες τις ρίζες των δοντιών ,με αποτέλεσμα να υπάρχει αυξημένος κίνδυνος ευαισθησίας και τερηδόνας .
Τα ούλα συνεχίζουν να αιμορραγούν καθώς η υπάρχουσα φλεγμονή μεγαλώνει το βάθος των περιοδοντικών θυλάκων το οποίο κυμαίνεται μεταξύ 6-7 χιλιοστά.
Υπάρχει σημαντική απώλεια οστικής μάζας γύρω από το δόντι και αυξημένη κινητικότητα των δοντιών. Μία πιθανή προειδοποιητική εικόνα της εξαιρετικά ύπουλης ασθένειας η οποία δυστυχώς είναι πιο έντονη στα τελευταία στάδια της, είναι η αλλαγή της θέσης των δοντιών, το άνοιγμα κενών εκεί που δεν υπήρχαν, οι στροφές ή η επιμήκυνση τους κλπ. Όταν ο ασθενής αντιληφθεί κάτι τέτοιο πρέπει ΑΜΕΣΑ να επισκεφθεί τον οδοντίατρο.
Το στάδιο της μέτριας περιοδοντίτιδας είναι ίσως το πλέον κρίσιμο για την τελική έκβαση της νόσου . Αν δεν υπάρξει άμεση αντιμετώπιση περιοδοντικής θεραπείας η πιθανότητα απώλειας ενός ή περισσοτέρων δοντιών είναι μεγάλη .
Ακόμα όμως και αν ο οδοντίατρος καταφέρει να σταματήσει την πρόοδο της περιοδοντικής νόσου οι βλάβες που έχουν υποστεί τα οστά είναι μη αναστρέψιμες .
4. ΠΡΟΧΩΡΗΜΕΝΗ ΠΕΡΙΟΔΟΝΤΙΤΙΔΑ
Η προχωρημένη περιοδοντίτιδα είναι το τελευταίο στάδιο της περιοδοντικής νόσου όπου συνηθέστερα καταλήγει σε απώλεια δοντιών.
Τα βασικά χαρακτηριστικά σε αυτό το στάδιο είναι η επίμονη άσχημη αναπνοή με συνεχή αιμορραγία των ούλων και έντονη ευαισθησία των δοντιών εξαιτίας των εκτεθειμένων ριζών. Το βάθος των θυλάκων είναι πάνω από 7 χιλιοστά και σε συνδιασμό με την μεγάλη απώλεια οστού τα δόντια μετακινούνται ή κουνιούνται έντονα σε σημείο που μπορεί και να πέσουν μόνα τους .
Συχνά εμφανίζονται περιοδοντικά αποστήματα ενώ επικρατεί μια άσχημη μεταλλική γεύση λόγω της παρουσίας πύου στο στόμα .
Δυστυχώς , στο στάδιο της προχωρημένης περιοδοντίτιδας είναι πολύ δύσκολο να σωθεί το προσβεβλημένο δόντι. Στις περισσότερες περιπτώσεις συνιστάται η άμεση εξαγωγή του δοντιού, έτσι ώστε τουλάχιστον να καταστεί δυνατή η αντιμετώπιση της μόλυνσης και η αποφυγή περαιτέρω καταστροφής των ιστών και των υπολοίπων δοντιών.
Αφού καθαριστεί η μολυσμένη περιοχή καλά και αποστειρωθεί, μπορούμε να προχωρήσουμε σε περιοδοντικές χειρουργικές θεραπείες, όπως τα οστικά και ουλικά μοσχεύματα με σκοπό να σώσουμε εάν είναι δυνατόν το προσβεβλημένο δόντι ή να δημιουργήσουμε το κατάλληλο περιβάλλον για την αντικατάσταση του χαμένου δοντιού με ένα οδοντικό εμφύτευμα στο μέλλον.
